incoming sms...time 13:45 :"να πας μια βόλτα το βράδυ,(θα) έχει ωραίο φεγγάρι."
Νύχτωσε στην Ελλάδα.
Μόλις σταμάτησε να βρέχει...κοιτώ τον καιρό στη TV. ..35 c, 85% humidity,thunderstorm warning.
Αναρωτιέμαι:"Απο πότε έχω να κοιτάξω το φεγγάρι;"-να το κοιτάξω όχι να το δω....
"Γιατί;"
Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ,πάντα γοητευόμουν απο την οικουμενική και πιο μυστικιστικη θεότητα, απο το χιλιοτραγουδισμένο αυτο τόπι που κρέμεται λίγο πιο χαμηλά-λιγάκι πιο ψηλά απο τα ονειρά μας...
Το αναζητούσα όπου και να βρισκόμουν.
Με ηρεμούσε τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά βράδια στις παραλίες και στα μπαράκια.Με νύσταζε,με κρατούσε ξάγρυπνο.
Το χειμώνα ένιωθα δέος οταν εμφανιζόταν πίσω απο λευκά σύννεφα, παγώμενο, αστραφτερό. Μου έλεγε οτι το κρύο το φέρνει εκείνο σε εμάς.Για να μας υποδείξει την συμβολή του στον κύκλο της ζωής.
Του έριχνα κλεφτές ματιές όταν το φιλί μούσκευε κ τα δόντια παίρναν τη σκυτάλη...
Κάποιες φορές το κυνήγησα και ανέβηκα στη ράχη του, κάποιες άλλες ήρθε και με βρήκε αυτό..
Όταν ουσίες λιγάκι πιο παράνομες και πολύ πιο αποτελεσματικές απο το Red Bull βράζαν μέσα στο μυαλό μου , βρισκόμασταν στη μέση της διαδρομής και παίζαμε παρέα...
Για να μη πολυλογώ ήταν κάτι που δε παραμελούσα και δεν με απογοήτευε ποτέ..
Βγαίνω να το κοιτάξω.Η υγρασία και τα σύννεφα το κρύβουν, αλλά ξέρω που είναι.
Ακόμα και αν έχω να το κοιτάξω εδώ και τρεις μήνες.
Δεν νιώθω το ίδιο....δε με απογοητεύει,αλλά ούτε με θλίβει η απουσία του.....
Τι θέλει να μου πει;
Μήπως δεν με γεμίζει το νέο μου σπίτι;-όσο όμορφο και αν το βρίσκω...
Μήπως έπαψα να κοιτώ και απλά αντιλαμβάνομαι τις καταστάσεις και το περιβάλλον γυρω μου ως μια αναπόφευκτη συνέχεια,μια αλυσιδώτη αντίδραση του χρόνου και του τόπου, στην οποία είμαι είμαι αμέτοχος παρατηρητής και όχι στοίχειο της;
Μήπως μου λέει να πάψω να την υπολογίζω τόσο;
Να μην είναι δικαιολογία,να μην την έχω σαν κερασάκι στη τούρτα της ημέρας;
"We turn toward God only to obtain the impossible."
Albert Camus.
Και όπως στις στιγμές που συναντιόμασταν στη μέση της διαδρομής, τη περιμένω και σήμερα.
Πάντα είχα πρόβλημα στην οριοθέτηση και ο ενθουσιασμός μου έκανε το ακατόρθωτο να μοιάζει ένα βήμα παραπάνω.Ίσως γιατί δεν είχα ποτέ σταθερή πορεία.
Έχοντας την επιλογή-δυνατότητα-θάρρος-αφέλια να μην ακολουθήσεις μια διαδρόμη οριοθετημένη ενώ διατηρείς το στόχο, η εκάστοτε σελήνη-Θεότητα σε αποπροσανατολίζει με την συνεχή παρουσία της, ή σε παροτρύνει να συνεχίσεις;
Γιατί κάνουμε συνώνυμο του ανεξήγητου το ακατόρθωτο;
Γιατί βάζω αυτά τα ερωτήματα, αφού ποτέ δεν τη θεοποίησα;
αφού το μόνο που ήθελα ήταν να θυμηθώ...
Πολλές φορές δε ξέρω που πρέπει να σταματήσω να ψάχνω για εξηγήσεις.Πολλές φορές δε μου φτάνει,άλλες δε μου αρέσουν και συνεχίζω μέχρι να δώσω-βρώ αυτή που μου ταιριάζει.
'Αλλες τις χρειάζομαι για να ανακουφιστώ.έστω προσωρινά...
Μόνο που αύτο το τόπι δεν συγκαταλέγεται,δεν περιορίζεται μέσα σε σημεία στίξης.
Δεν με φοβίζει, δεν με λογαριάζει...
Κάποιες στιγμές-ελάχιστες - γίνεται καθρέφτης μου..και τότε οι εξηγήσεις προλαβαίνουν τα ερωτήματα.
Τότε η άβυσσος μοιάζει με ενυδρίο......
Δε θα ψάξω για απαντήσεις σήμερα.
Έτσι και αλλιώς δεν την είδα σήμερα για να μιλήσουμε...ΤΗΝ γιατί μου αρέσει να τη λέω σελήνη,όχι φεγγάρι.....
Νύχτωσε στην Ελλάδα.
Μόλις σταμάτησε να βρέχει...κοιτώ τον καιρό στη TV. ..35 c, 85% humidity,thunderstorm warning.
Αναρωτιέμαι:"Απο πότε έχω να κοιτάξω το φεγγάρι;"-να το κοιτάξω όχι να το δω....
"Γιατί;"
Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ,πάντα γοητευόμουν απο την οικουμενική και πιο μυστικιστικη θεότητα, απο το χιλιοτραγουδισμένο αυτο τόπι που κρέμεται λίγο πιο χαμηλά-λιγάκι πιο ψηλά απο τα ονειρά μας...
Το αναζητούσα όπου και να βρισκόμουν.
Με ηρεμούσε τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά βράδια στις παραλίες και στα μπαράκια.Με νύσταζε,με κρατούσε ξάγρυπνο.
Το χειμώνα ένιωθα δέος οταν εμφανιζόταν πίσω απο λευκά σύννεφα, παγώμενο, αστραφτερό. Μου έλεγε οτι το κρύο το φέρνει εκείνο σε εμάς.Για να μας υποδείξει την συμβολή του στον κύκλο της ζωής.
Του έριχνα κλεφτές ματιές όταν το φιλί μούσκευε κ τα δόντια παίρναν τη σκυτάλη...
Κάποιες φορές το κυνήγησα και ανέβηκα στη ράχη του, κάποιες άλλες ήρθε και με βρήκε αυτό..
Όταν ουσίες λιγάκι πιο παράνομες και πολύ πιο αποτελεσματικές απο το Red Bull βράζαν μέσα στο μυαλό μου , βρισκόμασταν στη μέση της διαδρομής και παίζαμε παρέα...
Για να μη πολυλογώ ήταν κάτι που δε παραμελούσα και δεν με απογοήτευε ποτέ..
Βγαίνω να το κοιτάξω.Η υγρασία και τα σύννεφα το κρύβουν, αλλά ξέρω που είναι.
Ακόμα και αν έχω να το κοιτάξω εδώ και τρεις μήνες.
Δεν νιώθω το ίδιο....δε με απογοητεύει,αλλά ούτε με θλίβει η απουσία του.....
Τι θέλει να μου πει;
Μήπως δεν με γεμίζει το νέο μου σπίτι;-όσο όμορφο και αν το βρίσκω...
Μήπως έπαψα να κοιτώ και απλά αντιλαμβάνομαι τις καταστάσεις και το περιβάλλον γυρω μου ως μια αναπόφευκτη συνέχεια,μια αλυσιδώτη αντίδραση του χρόνου και του τόπου, στην οποία είμαι είμαι αμέτοχος παρατηρητής και όχι στοίχειο της;
Μήπως μου λέει να πάψω να την υπολογίζω τόσο;
Να μην είναι δικαιολογία,να μην την έχω σαν κερασάκι στη τούρτα της ημέρας;
"We turn toward God only to obtain the impossible."
Albert Camus.
Και όπως στις στιγμές που συναντιόμασταν στη μέση της διαδρομής, τη περιμένω και σήμερα.
Πάντα είχα πρόβλημα στην οριοθέτηση και ο ενθουσιασμός μου έκανε το ακατόρθωτο να μοιάζει ένα βήμα παραπάνω.Ίσως γιατί δεν είχα ποτέ σταθερή πορεία.
Έχοντας την επιλογή-δυνατότητα-θάρρος-αφέλια να μην ακολουθήσεις μια διαδρόμη οριοθετημένη ενώ διατηρείς το στόχο, η εκάστοτε σελήνη-Θεότητα σε αποπροσανατολίζει με την συνεχή παρουσία της, ή σε παροτρύνει να συνεχίσεις;
Γιατί κάνουμε συνώνυμο του ανεξήγητου το ακατόρθωτο;
Γιατί βάζω αυτά τα ερωτήματα, αφού ποτέ δεν τη θεοποίησα;
αφού το μόνο που ήθελα ήταν να θυμηθώ...
Πολλές φορές δε ξέρω που πρέπει να σταματήσω να ψάχνω για εξηγήσεις.Πολλές φορές δε μου φτάνει,άλλες δε μου αρέσουν και συνεχίζω μέχρι να δώσω-βρώ αυτή που μου ταιριάζει.
'Αλλες τις χρειάζομαι για να ανακουφιστώ.έστω προσωρινά...
Μόνο που αύτο το τόπι δεν συγκαταλέγεται,δεν περιορίζεται μέσα σε σημεία στίξης.
Δεν με φοβίζει, δεν με λογαριάζει...
Κάποιες στιγμές-ελάχιστες - γίνεται καθρέφτης μου..και τότε οι εξηγήσεις προλαβαίνουν τα ερωτήματα.
Τότε η άβυσσος μοιάζει με ενυδρίο......
Δε θα ψάξω για απαντήσεις σήμερα.
Έτσι και αλλιώς δεν την είδα σήμερα για να μιλήσουμε...ΤΗΝ γιατί μου αρέσει να τη λέω σελήνη,όχι φεγγάρι.....
3 comments:
συνηθως δεν εντυπωσιαζομαι απο ελληνικα κειμενα.οχι απο διαθεση να ειμαι σνομπ.απλως σχεδον παντα τα βρισκω πομπωδη και επιτηδευμενα..ηταν μια εξαιρετικη εκπληξη ενα κειμενο σου στα ελληνικα γιατι μου αλλαξε τη θεωρια..
i really miss our conversations and your impeccable cynisism:))
ελα βρε μυρτω!!!!!
θα σου ελεγα οτι με κανεις και ντρεπομαι αλλα με ξερεις καλυτερα
;-D
μου ειναι δυσκολο να βγαλω νοημα στα δικα μου γραπτα οταν ειναι στα ελληνικα(οχι οτι στα αγγλικα ειναι ευκολο) κ αν τα καταφερνεις εσυ χαιρομαι:)
xmm..diavasa kai ta agglika sou kai ta ellinika sou keimena me tin idia xara..ma pes me..filologo(!)..m'aresoun ta keimena na einai grammena ellinika..ta niwthw pio konta mou..:-)
Post a Comment