Blogolyrism......

-Τα απαλά της χείλη μου προσφέρανε ένα αρωματισμένο και ζεστό ξύπνημα. Γέμισε το μυαλό μου εικόνες της αναγέννησης….Περιγραφή ενός φιλιού, Τετάρτη πρωί, πριν τη δουλειά…

-Γεμάτη λάμψη και με την γνωστή ασημένια απόχρωση της φάνηκε σήμερα η σελήνη. Το δάκρυ πάνω στο παγωμένο της μάγουλο την έφερε πιο κοντά της…Δεκέμβρης σε κάποιον Προφήτη-Ηλία…Ήταν που ήταν απογοήτευση η διαδρομή αφού ζαλίστηκε από τις στροφές, ήρθε κ το κρύο κ δεν άντεξε, τα έβαλε τα κλάματα η κοπελιά… .

-Το Amsterdam την άνοιξη είναι σαν να ανακαλύπτεις τον κήπο της Εδέμ .. Οι καρποί κ οι μυρωδιές απλώνονται στα πόδια σου… τα χρώματα του σαν να ξεπηδούν από ένα τηγάνι…σαν pop-corn…Απρίλης, κόκαλο ,περνάς από το μαγαζί που πουλά τα μανιταράκια πίνεις κ λίγο αψέντι κ τα ποπ-κορν χύνονται από το σακουλάκι….

-Σήμερα το τέλος της ομιλίας του Νεκτάριου Σφυροκεαφαλίδη μας βρήκε να αναρωτιόμαστε αν τελικά η σύμπτυξη με τους μέχρι πρότινος φονταμενταλιστές συμφοιτητές μας θα έχει περισσότερα πλεονεκτήματα. Η γιγάντωση μας ως κίνημα θέλει θυσίες. Αλλά ο παλμός της συγκέντρωσης μας δείχνει το δρόμο. ομιλία συντονιστή αριστερού εξωκοινοβουλευτικού φοιτητικού κινήματος στο τει Καλαμπάκας. ανακούφιση που θα έρθει κ κανένας άλλος να τρέξει για την εκδρομή στη Ρόδο..

Τα παραδείγματα μπορούν να συνεχιστούν…
Η γλώσσα μας προσφέρει και ίσως προδιαθέτει το λυρισμό κ την υπερβολή.
Αλλά δε χάθηκε και ο κόσμος να περιγράψεις μια στιγμή της ζωής σου έτσι όπως πραγματικά την έζησες. Γιατί δε νομίζω όλη η ελληνική blogo-κοινότητα να έχει σεξπηρικές επιρροές….
Μελό, βαρύγδουπες εκφράσεις, παραφορτωμένα μινι δοκίμια….μετά σου λέει γιατί γίνεται emo ο κοσμάκης…..
Jean Paul Sartre featuring John Lennon. Tonight at Panagea’s Soumela square… και το ακροατήριο να παραληρεί.. Oh lala!!!!!!!

Συγνώμη για τη προσβολή της ιερότητας των προσωπικών στιγμών σας..
Είμαι έντονα φορτισμένος συναισθηματικά. Πριν λίγες ώρες έχασα το αγαπημένο μου τριαντάφυλλο.. η εικόνα των μαραμένων πετάλων σκορπισμένα στο αφιλόξενο και υγρό έδαφος έκανε τη καρδιά μου να ραγίσει……

Διάλλειμα......

Αν δεχτούμε τη ζωή ως φωτεινό μεσοδιάστημα (Καζαντζάκης) τότε τα σκιερά διαλλείματα της, είναι προφητείες, είναι τα δίκια μας τα αγνώριστα…τα ατελή ..
Οι αγαπημένοι μας…
Οι σύντροφοι μας……
Εκεί που σκοντάφτουμε, εκεί από οπού κρατιόμαστε…….
Μας θυμίζουν το συνάφι μας, σημαδεύουν το μέλλον μας….
Αδιαίρετα κομμάτια η ζωή….
Παράταιρη(-λογη) στο σύνολο της, μα σαν τη βροχή απρόβλεπτα όμορφη κατα τη διάρκεια της….

*Ο χρόνος…ο αρσενικός ανταγωνιστής της τελειότητας…..
Στιγμές……οι νόθες κόρες του……
Έρωτας….η επαφή με τη σκιά μας….